…
: "30 Ağustos'ta sevk ve idare ettiğim muharebe, Türk milletinin yanımda bulunduğu halde, idare ettiğim ilk ve son muharebedir. Bir insan kendini, milletle beraber hissettiği zaman, ne kadar kuvvetli buluyor bilir misiniz? Bunu tarif zordur. Eğer ben, açıklamakta zayıf kalırsam beni hoş görünüz." 30.08.1928 Basın Mümessillerine Demeç. Mustafa Kemal Atatürk. ZAFER BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN. NURAN&MUSTAFA EROL.

KAVAK AĞACI.
Ulu bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş. Bahar ilerledikçe bitki kabak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış. Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacıyla aynı boya gelmiş.

Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa: “Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?”
“10 yılda’’ demiş kavak
‘’10 yılda mı?’’ diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak,
“Ben neredeyse 2 ayda seninle aynı boya geldim bak!’’
‘’Doğru’’ demiş ağaç.

Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgarı başladığında kabak önce üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış.
Sormuş endişeyle kavağa: “Neler oluyor bana ağaç?’’
‘’Ölüyorsun’’ demiş kavak,
“Niçin?’’
‘’Benim on yılda geldiğim yere sen iki ayda gelmeye çalıştığın için.’’

‘’SULAR YÜKSELİNCE BALIKLAR KARINCALARI YER,
SULAR ÇEKİLİNCE DE KARINCALAR BALIKLARI’’

İYİ AKŞAMLAR.

GEÇMİŞ UNUTMADAN GELECEĞİNİ PLANLAYANLAR MUTLULUĞU YAKALAMAYA EN YAKIN OLANLARDIR.

HERHANGİ BİR MAĞARAYA GİRMEDEN DE SERVET VE STATÜYÜ UÇUP GİDEN BULUTLAR OLARAK GÖRMEK MÜMKÜNDÜR. KİŞİLERİN YALNIZ BAŞINA DEMLENMESİ VE ŞİİRSELLİK İÇİNDE KAYBOLMASI İÇİN DERELERE, IRMAKLARA VE KAYALARA TUTKUN OLMASI GEREKMEZ.

İSTİYORLARSA BIRAKIN İNSANLAR BİRBİRİYLE YARIŞSINLAR, ONLARI KAFALARI DUMANLI OLMAKLA SUÇLAMA. İSTEDİĞİN KADAR DİNÇ VE AYIK OL, AMA YALNIZ BEN AYIĞIM DİYE DE BÖBÜRLENME. DÜŞÜNEN İNSANIN, BEDENCE VE AKILCA ÖZGÜR OLMAKTAN KASTETTİĞİ BUDUR.

AKILDA MADDİ ARZUNUZ YOKSA, ARŞIN ALTINDA Kİ DURGUN DENİZ GİBİSİNİZ. YANINIZDA BİR ENSTRÜMAN VE KİTAPLARINIZ VARSA DAĞLARDA, SURLARDA RAHAT EDECEĞİNİZ BİR SIĞINAĞINIZ VAR DEMEKTİR

||



Kaygı, insanın olabilecek aksiliklere karşı kendini önceden hazırlanması, gardını alması, bir anlamda aksilik karşısında prova yapması anlamına geldiği için gereklidir. Bu duygu, kendimizi korumak için binlerce yılda geliştirdiğimiz bir mekanizmadır. Ancak kendinizi fazla kaygılı buluyorsanız, dönüp kültürünüze bir bakın. Kültür, farkında olmasak da, duygularımızı şekillendiren en önemli etkenlerden biridir.
Toplulukçu kültür, sosyal kaygıyı canlı tutar. Çünkü toplulukçuluğun en önemli özelliği, uyum çabasıdır. Kişi çıkıntı olmaktan, içinde yaşadığı gruba ters düşmekten kaçınır. Bu yüzden başkalarına nasıl göründüğü ile ilgili farkındalığı, sosyal kaygısı yüksek olabilir. “Aman rezil olmayalım” sözüyle kendini sıkça frenler. Rahat ve umarsız olmakta zorlanır.
Belirsizlikten kaçınma, daha az bilinen bir kültür değeri: Hayatın belirsizliği karşısında duyulan kaygıyı gösteriyor. Bizi bilmediğimizden uzak durmaya yöneltiyor. “Bildiğimizden şaşmamak” hayatın her alanında kendini gösterir:
Nereye alışmışsak tatilimizde oraya gideriz. Yeni bir yer denemek zor gelir.
Çocuklarımıza sürekli “koşma, düşersin”, “dokunma cıss” deriz, adeta hareketsiz durmalarını isteriz. Çocuk büyüdüğünde bizim aklımızın yatmadığı işler yapması, farklı hobiler edinmesi ya da meslek seçmesi bizi tedirgin eder, engellemeye çalışırız.
Hastalanıyor gibiysek “ne olur ne olmaz” hemen antibiyotik alarak hastalığın önünü almaya çalışırız. Ülkemizde gereksiz antibiyotik kullanım oranı bu yüzden çok yüksektir.
Kaygı, bir dereceye kadar, olumsuz bir duygu değil. Ancak size zarar verdiğini düşündüğünüzde uzman kişilerden yardım almalısınız.

||

IŞILTILI BİR ÇAM AĞACI.

Binlerce yıl önce, insanlar çam ağaçlarının sihirli olduğuna inanırlardı. Çünkü kış gelince tüm ağaçlar çıplak kalıp, yapraklarını dökerken, çam ağaçları yemyeşil kalmaya devam ederlerdi. Bu yüzden çam ağacını hayatın bir sembolü ve güneş ışığının, baharın yeniden geleceğinin bir işareti olarak gördüler.
Ayrıca, Almanya'da Martin Luther, karlı bir kış gecesi evine dönerken, ağaç dallarının arasında ışıldayan yıldızları görmüş ve o kadar hoşuna gitmiş ki, evine gidince ailesine bunu anlatmış, ama kelimelerle anlatmanın yetmeyeceğine karar vermiş olacak ki, dışarı çıkıp küçük bir ağaç kesip gelmiş ve ağacı yanan mumlarla süslemiş. İşte ondan sonra bu bir gelenek olup çıkmış. Tüm dünyaya yayılmış. İngiltere'de Kraliçe Viktoria, Prens Albert ile evlendiği gün Winstor şatosunda bir yılbaşı çamı yapılmış. Daha sonra göçmenlerle Amerika'ya da bu gelenek taşınmış.
Bir de efsane var: İsa'nın doğum gününde, tüm canlılar, bitkiler, herkes hediyeler getirmiş, zeytin ağacı zeytin, hurma ağacı hurma, elma ağacı elma vs. her ağaç kendi meyvesini getirmiş ama küçük çam ağacının getirecek hiçbir hediyesi yokmuş ve büyük ağaçlar onu göze görünmeyecek şekilde, arkaya itmişler. O zaman bir melek çam ağacına acımış ve bir grup yıldıza gelip çam ağacının dallarına konmaları için emir vermiş. Bebek İsa bu hoş görünümlü çam ağacını görünce, gülmüş ve onu kutsamış ve her yılbaşında, çam ağaçlarının her zaman çocukları memnun etmesi için ışıklarla donanmasını dilemiş.
IŞILTILI, MUCİZELERLE DOLU BİR YIL OLSUN….
SEVGİLERİML