SEVİLMEYE BIRAKMAK

Eflatun’a iki soru sormuşlar;

Birincisi, insanoğlunun sizi en çok şaşırtan iki davranışı nedir?

Eflatun tek tek sıralamış:

Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki çocukluklarını özlerler. Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler. Ama sağlıklarını geri almak içinde para öderler. Yarınlarından endişe ederken bugünü unuturlar. Sonuçta ne bugünü, ne de yarını yaşarlar. Hiç olmayacak gibi yaşarlar. Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler.

Sıra gelmiş ikinci soruya;

Peki sen ne öneriyorsun?

Bilge yine sıralamış,

Kimseye kendinizi “sevdirmeye” kalkmayın! Yapılması gereken tek şey sadece kendinizi “sevilmeye” bırakmaktır. Önemli olan; hayatta “en çok sey’e sahip olmak” değil “en az şey”e ihtiyaç duymaktır.

BİR KELEBEĞİN DERSİ
“Bir gün, kozada küçük bir delik belirdi; bir adam oturup kelebeğin saatler botunca bedenini bu küçük delikten çıkarmak için harcadığı çabayı izledi.

Ardından sanki ilerlemek için çaba harcamaktan vaz geçmiş gibi geldi ona.

Sanki elinden gelen her şeyi yapmış ve artık yapabileceği bir şey kalmamış gibiydi. Böylece adam kelebeğe yardım etmeye karar verdi. Eline küçük bir makas alıp kozada ki deliği büyütmeye başladı. Bunun üzerine kelebek kolayca dışarı çıkı verdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük, kanatları buruş buruştu.

Adam izlemeye devam etti. Çünkü her an kelebeğin kanatlarının açılıp genişleyeceğini ve bedeninin taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu. Ama bunlardan hiç biri olmadı! Kelebek, hayatının geri kalanını kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarla yerde sürünerek geçirdi.

Ne kadar denese de asla uçamadı. Adamın iyi niyeti ve yardım severliği ile anlayamadığı şey, kozanın kısıtlayıcı lığının ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten çıkmak için göstermesi gereken çabanın Tanrı’nın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede kozanın kısıtlayıcı lığından kurtulduğu anda uçmasını sağlamak için seçtiği yol olduğuydu.

Bazen yaşamda tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey çabalardır. Eğer Tanrı yaşamda herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, o zaman bir anlamda sakat kalırdık. O zaman olabileceğimiz kadar güçlenemezdik. Asla uçamazdık.

Güçlü olmak istedim…
Ve Tanrı beni güçlendirmek için zorluklar yolladı.
Bilgelik istedim….
Ve tanrı bana Tanrı çözmem için sorunlar yolladı.
Başarı istedim…
Ve Tanrı bana çalışmam için zeka ve kas gücü verdi.
Cesaret istedim…
Ve tanrı bana üstesinden gelmem gereken sorunlar verdi.
Sevgi istedim…
Ve tanrı bana, yardımcı olmam için sorunlu insanlar yolladı.
İyilik istedim…
Ve Tanrı bana, fırsatlar verdi.
İstediğim hiçbir şeyi elde edemedim….
Ama ihtiyaç duyduğum her şeyi elde ettim.
Yaşamınızı korkusuzca yaşayın. Zorlukların tümüne göğüs gerin ve onların üstesinden gelebileceğinizi açıkça gösterin.

İNANARAK VE BAŞARACAĞIM DİYE BAŞLAMAK GEREK.

KAİNATIN IŞIĞI
19. yüz yıl büyük İngiliz ressamlarından William Holman Hunt’un bir bahçeyi tasvir eden bir tablosu Londra kraliyet akademisinde sergileniyordu. Hunt’un “Kainatın ışığı” adını verdiği bu tabloda geceleyin elindeki fenerle bahçede duran filozof kılıklı bir adam görülüyordu. Adam, serbest kalan eliyle bir kapıya vuruyor ve içeriden bir cevap bekler gibi görünüyordu.

Tabloyu tetkik eden bir sanat eleştirmeni Hunt’a dönerek;

“Güzel bir tablo doğrusu; ancak manasını bir türlü kavrayamadım.” Dedi. Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı? Ona tokmak takmasını unutmuşsunuz da….

Hunt gülümsedi: Adam alelade bir kapı vurmuyor ki…” dedi. “Bu kapı insan kalbini temsil ediyor.. sadece içeriden açıla bildiği için, dışından tokmağa ihtiyaç yoktur.”

KANDİLLER İNSANLARIN BİRLEŞMESİNE, BÜTÜNLEŞMESİNE, BARIŞMASINA SEVİNCİN VE SEBEBİN PAYLAŞMASINA VESİLE OLAN GÜNLERDİR.

KANDİLİNİZİ KUTLAR SAĞLIK MUTLULUK GETİRMESİNİ DİLERİM.

BELKİ DE GERÇELTİR.

Kız: lütfen yavaşla ben korkuyorum
Delikanlı: hayır, bak ne kadar eğlenceli
Kız: lütfen, lütfen çok korkuyorum
Delikanlı: peki, beni sevdiğini söyle
Kız: seni çok seviyorum. Lütfen yavaşla
Delikanlı: şimdide bana sarıl
Kız: delikanlıya sıkıca sarılır
Delikanlı: şapkamı alıp, kendine takar mısın? Başımı çok sıktı..

Ertesi gün gazetelerde şöyle bir haber çıktı. Motosiklet kazası; Motosiklet fren arızası nedeniyle, bir binaya çarptı. Üzerinde ki iki kişiden sadece biri kurtuldu.
Gerçek ise şöyleydi; yolun yarısında delikanlı frenlerin bozulduğunu anlamış ama bunu kıza belli etmemek istemişti.
Bunun yerine kızdan kendisini sevdiğini söylemesini istemiş ve kendisine son defa sarılmasını istemişti. Sonra da kendi ölümü pahasına, kızın başlığı takmasını ve hayatta kalmasını sağlamıştı.
İşte gerçek aşkın anlamı da buydu…

KUŞLARIN GÖZLERİ


Bazen insanları hafife almak için “çocuk gibisin, çocuk gibi davranıyorsun” denir ya. Bu hikaye den sonra çocuk gözüyle bakmanın basit olmadığını anlıyor insan.
Babası ülkenin en ağır cezalılarının yattığı hapishanede mahkumdu küçük kızın. Fırsat bulduğu her hafta sonu babasını ziyaret için annesiyle birlikte hapishaneye giderdi. Yine bir gün giderken babası için çizdiği resmi yanında götürdü ancak hapishane kurallarına göre özgürlüğü çağrıştıran her türlü şeyin mahkumlara verilmesi yasaktı. Bu sebeple kağıda çizdiği kuş resmini kabul etmemişler ve oracıkta yırtmışlardı… Çok üzülmüştü küçük kız. Babasına söyledi bunu, o da “üzülme kızım, yine çizersin; bu sefer çizdiklerine dikkat edersin olur mu?” dedi.
Küçük kız diğer ziyaretinde babasına yeni bir resim çizip götürdü. Bu sefer kuş yerine bir ağaç ve üzerine siyah minik benekler çizmişti. Babası keyifle resme baktı ve sordu. “Hımmm! Ne güzel bir ağaç bu! Üzerinde ki benekler ne? Portakal mı?” Küçük kız babasının kulağına eğilerek, sessizce Hışşşt! O benekler ağacın içinde saklanan kuşların gözleridir…”

ACELE KARAR VERMEYİN

Acele karar vermeyin. Hayatın küçük bir dilimine bakıp tamamı hakkında karar vermekten kaçının. Karar; aklın durmasıdır.

Karar verdiniz mi, akıl düşünmeyi, dolayısıyla gelişmeyi durdurur. Buna rağmen akıl, insanı daima karara zorlar.. Çünkü gelişme halinde olmak tehlikelidir. ve insanı huzursuz yapar.

Oysa gezi asla sona ermez. Bir yol biterken yenisi başlar. Bir kapı kapanırken, başkası açılır. Bir hedefe ulaşırsınız ve daha yüksek bir hedefin hemen oracıkta olduğunu görürsünüz.

Hayatınızın her demi ilkbahar olsun.
İyi akşamlar.

MUTLULUK İNILECEK BİNİLERCEK BİR DURAK DEĞİLDİR. YOLCULUĞUNUZ GÜZELLİKLERLE DEVAM ETSİN.

DÜNYA DEVLETLERİNİN SİLAHLI KUVVETLERİNDE HALA EN ÖNEMLİ DERS KONUSU OLARAK OKUTULAN ÇANAKKALE ZAFERİMİZİN 104. YILINI KUTLUYORUM.

AKLIN, İNANCIN, ET VE KEMİĞİN BARUT VE SİLAHI YENDİĞİ, AKIL VE DÜŞÜNCENİN BİLEK GÜCÜ DÜŞÜNCESİNİ ÇÜRÜTTÜĞÜ BİR MÜCADELENİN BAŞARISIDIR.

KUTLU OLSUN.

HİÇBİR ZAFER AMAÇ DEĞİLDİR. ZAFER ANCAK KENDİSİNDEN DAHA BÜYÜK BİR AMACI ELDE ETMEK İÇİN EN BELLİ BAŞLI BİR VASITADIR. 1921

HAKİKİ ZAFER SAVAŞ MEYDANLARINDA BAŞARILI OLMAK DEĞİL, ASIL ZAFER BAŞARILARIN KAYNAKLARINI KUVVETLENDİRMEK, MİLLETİ YÜKSELTMEKTİR. 15.03.1923

ZAFERLERİN SÜREKLİ NETİCE VERMESİ ANCAK KÜLTÜR ORDUSUNUN VARLIĞINA BAĞLIDIR. 1923.

GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK

GELECEĞİMİZE IŞIK TUTMASI DİLEĞİMLE.